UFABETWINS “มวยปล้ำ” ในสายตาของผู้อ่านมองมันเป็นอย่างไร ? ศิลปะการต่อสู้ที่ใช้พละกำลังและเต็มไปด้วยความเสี่ยงมากมาย
หรือกีฬาเน้นโชว์เพื่อความบันเทิง เพราะถูกเซ็ทสถานการณ์ไว้หมดแล้ว ? นั่นเป็นมุมมองที่คุณอาจรู้สึกกับ “มวยปล้ำ” ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ตามการรับรู้ของแต่ละคนที่แตกต่างกันออกไป สำหรับ “ศิวัม ทริพาธี” หรือ “Shivam” มวยปล้ำเป็นมากกว่าแค่ศิลปะการต่อสู้หรือการแสดง เพราะนี่คือชีวิต จิตวิญญาณ และตัวตนของหนุ่มไทยเชื้อสายอินเดียรายนี้ จากเด็กที่ติดตามดู วีซีดีมวยปล้ำในกองสินค้าลดราคากลางห้างสรรพสินค้า สู่นักมวยปล้ำกึ่งอาชีพ
ดีกรีแชมป์สถาบันหลักของไทย ผู้มีเป้าหมายอยากไปให้ถึงระดับโลก โดยพร้อมที่จะสละวิชาความรู้ที่อุตส่าห์ร่ำเรียนจนจบปริญญาโท ตลอดจนหน้าที่การงานในปัจจุบัน ซึ่งให้ค่าตอบแทนงดงาม เพื่อแลกกับออกนับหนึ่งกับสิ่งที่เขาใฝ่ฝันอยากเป็นมาตลอดชีวิตนั่นคือ “นักมวยปล้ำอาชีพ” ในต่างแดน ช่องใส่ซีดีค่อย ๆ เคลื่อนตัวเข้าสู่เครื่องเล่น ไม่นานนักระบบกลไกของมัน ก็ได้อ่านข้อมูลที่อยู่ในแผ่นดิสก์ ปรากฏออกมาเป็นฉากการต่อสู้ของ “มวยปล้ำ”
บนจอโทรทัศน์ ในวัย 5 ขวบ ศิวัม ทริพาธี ตื่นตาตื่นใจกับภาพเคลื่อนไหวตรงเบื้องหน้า เขาเพลิดเพลิน สนุก และอินกับมันมากขึ้นเรื่อย ๆ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทุกครั้ง ยามคุณครูถามถามไถ่ว่า “โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร ?” ศิวัม มีคำตอบเพียงอย่างเดียว ไม่เคยเปลี่ยนแปลง “ผมมีความฝันเป็นนักมวยปล้ำอาชีพมาตั้งแต่เด็ก อยากปล้ำในสังเวียนที่มีคนดูเป็นหมื่น ตะโกนเรียกชื่อเรา” เจ้าของแชมป์สถาบัน SETUP Thailand Pro Wrestling ย้ำคำตอบเดิมในวันวานให้เราฟัง
“ถ้านับตามเชื้อชาติผมเป็นคนอินเดียแท้ เนื่องจากคุณพ่อคุณแม่เป็นชาวอินเดีย บรรพบุรุษของผมอยู่ทางรัฐอุตตรประเทศ ผมและคุณแม่ได้สัญชาติไทย เนื่องจากเกิดและเติบโตที่ไทยเหมือนกันกับผม มีเพียงคุณพ่อที่ไม่ได้สัญชาติไทย เพราะเป็นคนอินเดียที่ย้ายเข้ามาทำงานหากินที่นี่” มวยปล้ำ เป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมในอินเดีย แทรกซึมอยู่ในวิถีชีวิตของชายหนุ่มแทบทุกภูมิภาค รูปแบบอาจแตกต่างกับมวยปล้ำตะวันตกที่เราคุ้นชินตา รวมถึงสนามแข่งขัน
หากเป็นมวยปล้ำโบราณอินเดีย มักจัดบนลานดิน คุณปู่ และคุณทวดของ ศิวัม เคยเป็นอดีตนักมวยปล้ำสมัครเล่น สมัยที่ยังไม่ได้ย้ายมาตั้งรกรากในเมืองไทย แต่นั่นกลับไม่ใช่เหตุผลหรือที่ทำให้ ศิวัม มีความฝันอยากเป็น นักมวยปล้ำอาชีพ เพราะแรงบันดาลใจของเขา เกิดขึ้นในยุคเฟื่องฟูของมวยปล้ำในไทย ที่มีฉายทางโทรทัศน์ และสามารถหาซื้อแผ่นซีดีเทปบันทึกการแข่งขันได้อย่างง่ายดาย ช่วงประมาณเกือบ ๆ 20 ปีก่อน
“สมัยนั้นครอบครัวเพิ่งซื้อเครื่องเล่นซีดีมาใหม่ ๆ แต่ยังไม่มีแผ่นทดลองเล่น คุณแม่จึงไปซื้อแผ่นหนังมา 3-4 แผ่น ที่เขาขายลดราคาเป็นกอง ๆ ในห้าง ปรากฏว่าในจำนวนนั้น มี 2 แผ่น ที่เป็นมวยปล้ำ WWE และมวยปล้ำญี่ปุ่น” “ผมก็เลยได้ดูมวยปล้ำเป็นครั้งแรก แล้วรู้สึกชอบมาก โดยเฉพาะมวยปล้ำฝั่งอเมริกา เพราะมันย่อยง่าย บันเทิงดี ตอนนั้นผมรู้สึกว่านักมวยปล้ำทำไมมันเท่ขนาดนี้ แถมยังได้ตังค์อีกด้วย เราชอบดูมวยปล้ำมาโดยตลอด และมีความฝันอยากเป็นแบบนั้น
บ้าง” เที่ยงวันหนึ่งระหว่างที่ทุกคนในออฟฟิศกำลังพักผ่อน “ศิวัม ทริพาธี” เด็กฝึกงานวัย 21 ปี ใช้เวลานั้นเลื่อนจอมือถือ เพื่อดูความเคลื่อนไหวบนหน้าฟีด Facebook ตามปกติ สายตาของเขามาหยุดสะดุดให้กับโพสต์ ๆ หนึ่งที่ประกาศรับสมัครนักมวยปล้ำไทยเข้าสังกัด ข้อความไม่กี่บรรทัดในสเตตัสนั้น เหมือนได้ไปปลุก “เด็กชาย” ที่เคยมีความฝันอยากเป็นนักมวยปล้ำอาชีพ ให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง “พอเริ่มโตขึ้นเรื่อย ๆ จนเข้าช่วงมัธยมฯ ความฝันที่อยากเป็น
นักมวยปล้ำมันค่อย ๆ เลือนลาง เนื่องจากมวยปล้ำอาชีพในไทยมันไม่มี ผมเป็นวัยรุ่นคนหนึ่งที่ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายอะไรในชีวิต ก็เรียนหนังสือไปเรื่อย ๆ ติดตามดูมวยปล้ำอยู่บ้าง แต่ในฐานะแฟนมวยปล้ำคนหนึ่ง ที่อยากไปดูศึก WrestleMania สักครั้งในชีวิต เลิกคิดถึงฝันที่อยากเป็นนักมวยปล้ำอาชีพไปแล้ว” “จนกระทั่งช่วงฝึกงาน ตอนปี 3 ผมมาเจอโพสต์รับสมัครนักมวยเข้าสังกัดในไทย มันเหมือนจุดประกายความฝันที่ผมลืมไปแล้วให้กลับมาอีกครั้ง”
“ผมส่งไปใบสมัครไป ทั้งที่ผมไม่ได้มีพื้นฐานศิลปะการต่อสู้ เคยเรียนเทควันโด ตอนอนุบาล ผมลืมไปหมด (หัวเราะ) อาจเข้าฟิตเนสบ้าง แต่ไม่มีกล้ามเนื้อเลย” ศิวัม ยังจำวันแรกที่เขาตบเท้าเข้าไปฝึกมวยปล้ำในสมาคม Gatoh Move Pro Wrestling ได้เป็นอย่างดี เพราะทุกอย่างไม่ได้เป็นเหมือนภาพที่เขาคิดไว้ในหัวเลย “วันแรกผมเฟลมาก ไม่ได้ใส่ท่าอะไรเลย ได้ทำแค่วิดพื้น สควอช ม้วนหน้าม้วนหลังเล็กน้อย แอบสงสัยเหมือนกันว่าตัวเองถูกหลอกหรือเปล่า ?
แบบนี้มันจะเป็นมวยปล้ำได้อย่างไร แต่หลังจากฝึกไปได้ 2-3 เดือน จึงได้เข้าใจว่าที่ทำอยู่คือการปรับพื้นฐาน” “ผมใช้เวลาเป็นปีกว่า จะได้ขึ้นปล้ำแมตช์แรก ด้วยเหตุสุดวิสัยบ้าง เช่น กำลังจะขึ้นรายการ ครอบครัวก็ขอให้กลับไปบวชที่อินเดียก่อน หรือได้รับบาดเจ็บเอ็นข้อเท้าฉีกตอนซ้อม ทำให้ชวดแข่ง แต่หลังจากอดทนรอคอยมานาน ในที่สุดผมก็ได้ประเดิมแมตช์แรกของตัวเอง” “จำได้ว่านัดเปิดตัวอย่างเป็นทางการ จัดขึ้นในบาร์ ใต้โฮสเทลที่ฝรั่งพักอาศัย
ปล้ำบนเบาะขนาด 2×4 เมตร เจอกับ Azura นักมวยปล้ำไทยที่เคยเซ็นสัญญาอยู่ในสมาคมมวยปล้ำญี่ปุ่น Michinoku Pro Wrestling” “นั่นคือความรู้สึกที่ตื่นเต้นสุดในชีวิต ทั้งที่เป็นแมตช์สั้นมากแค่ 3 นาที คนดูมีนิดเดียว ไม่ใช่เกมที่ดีอะไร แต่เป็นก้าวแรกที่ผมภาคภูมิใจ นี่แหละคือเป้าหมายในชีวิตของฉัน ฉันอยากเป็นนักมวยปล้ำอาชีพ” จะออกไปเตะขอบฟ้า แต่เหมือนว่าโชคชะตาไม่เข้าใจ แทบกลายมาเป็นซาวด์แทร็กประจำชีวิตของ ศิวัม ในช่วงนั้น
เพราะหลังจากปล้ำแมตช์แรกไปได้แค่ 1-2 เดือน เขาได้รับแจ้งว่า สอบติดปริญญาโท ทำให้ต้องบอกลาสมาคมมวยปล้ำของญี่ปุ่นประจำประเทศไทยในขณะนั้น เพื่อไปศึกษาต่อที่เมืองเซาธ์แฮมป์ตัน ทางตอนใต้ของอังกฤษ เป็นเวลา และก็เป็นอีกครั้งที่ ศิวัม ทริพาธี ถูก “ความเป็นจริง” ปลุกให้ตื่นจากความฝัน “ผมยังอยากฝึกมวยปล้ำ หลังจากไปอยู่ได้แค่อาทิตย์เดียว ผมลองเสิร์ชหาสถานที่สอนมวยปล้ำ ก็เจอโรงเรียนอยู่ที่เมืองพอร์ทสมัธ แต่ว่าต้องเสียค่าเรียน
และค่าเดินทางทุกสัปดาห์ ไป-กลับครั้งหนึ่ง ก็ประมาณ 30 ปอนด์ ตอนนั้นใครคิดก็ว่าผมบ้าแน่ ๆ ยอมเสียเงินทำไมทุกอาทิตย์” ศิวัม เล่าว่า วงการมวยปล้ำกึ่งอาชีพที่อังกฤษในตอนนั้น มีความพร้อมมากกว่าในไทย อย่างโรงเรียนที่เขาฝึกซ้อมมีเวทีสำหรับปล้ำ และหนึ่งในประสบการณ์ที่เขาประทับใจ คือ การเป็นคนไทยที่ได้รับการชักชวนให้ขึ้นไปโชว์ในศึกมวยปล้ำแดนผู้ดี “เดือนสุดท้ายก่อนบินกลับไทย ครูที่ฝึกผมบอกว่า เขาเห็นแววในผม
จึงอยากชวนให้ลองมาขึ้นโชว์สักครั้งที่นี่ ผมก็เข้าสู่กระบวนการฝึกซ้อม” “หนึ่งวันก่อนแสดงจริง ผมได้รับบาดเจ็บหนัก จากจังหวะที่ยกคู่ต่อสู้ฟาด ตอนที่ผมคลุกเข่าลงพื้น ผมดันทิ้งน้ำหนักข้างหนึ่งมากเกิน ตอนแรกผมยังไม่รู้ว่าเป็นอะไร รู้แค่ว่ามันตึงมาก เดินไม่ได้” “ตอนแรกลังเลใจว่าจะพักดีไหม สุดท้ายผมฝืนตัวเองขึ้นไปปล้ำ อันนี้ขอเตือนว่าไม่ควรทำตามนะครับ ผมซื้อเทปมาสามม้วนมาพันรอบเข่า จนงอไม่ได้ แมตช์นั้นก็ไม่ได้ดีอะไร แต่ผมมีความสุขที่ได้ทำ
พอกลับมาถึงเมืองไทย ผมไปเอ็กซ์เรย์ปรากฏว่า เอ็นไขว้หลังเข่าฉีก ต้องพักประมาณ 4-5 เดือน” ในช่วงที่เคลื่อนไหวร่างกายได้ยากลำบาก “ศิวัม” เริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง และทบทวนถึงความพยายามที่จะไปในเป้าหมายการเป็นนักมวยปล้ำอาชีพ เพราะเพียงแค่ก้าวแรก เขาก็ได้รับบาดเจ็บหนักถึง 2 ครั้ง
และหากเขาต้องการปล้ำไปอีกอย่างน้อย 10 ปี จะต้องแบกรับความเสี่ยงต่ออาการบาดเจ็บไปอีกมากมายแค่ไหน ? สุดท้าย ศิวัม เลือกฟังเสียงหัวใจตัวเองที่สั่งให้เขาเดินหน้าฝึกซ้อมต่อ แม้รู้ดีว่าในเมืองไทย ยังไม่สามารถเล่นมวยปล้ำเป็นอาชีพได้เต็มตัว และจำเป็นต้องหางานทำอาชีพอื่นเป็นรายได้หลักด้วย
คลิ๊กเลย >>> UFABETWINS
อ่านข่าวเพิ่ม >>> บ้านผลบอล